मळलेल्या वाटा सुखाच्या

मळलेल्या वाटा सुखाच्या
कितिक कितिकांसाठी.
नव्या बोचाणारया, खुपणारया,
वादळ वाऱ्यात पुसल्या जातात;
डुबतात परस्पर विरोधी रंगांत.
कुणी शोधावे भग्नावशेष पुसल्या वाटांवर;
कुणी नवे दरवाजे आपलेसे करण्या.
असे कितिक काळाच्या उदरात
पुसल्या जाणारया वाटांचे भान नसलेले;
रंगी बेरंगी विश्व पाहून बेहोश झालेले.
अंत:काळ त्यांच्या पावलांच्या
खुणा फडक्याने विस्मरणाच्या
पुसत सरकत आहे पाठोपाठ:
ओढ़ आहे महाद्वाराची स्वातंत्र्याच्या
जिथल्या मार्गाना नाहीत
लांबी रुंदीच्या मर्यादा,
नाहीत अस्तित्वाची बंधने --
नाही अहंतेचा संघर्ष.
* * *

(वड़ोदरा | १९६९)

~~~~~
© Remigius de Souza. All rights reserved.